Sinds 2003 is de wereldeconomie aan een herstelbeweging bezig, zonder dat de inflatie daarbij al te hoge toppen scheert. De wereldeconomie overleefde in de voorbije jaren een aantal zware klappen: het doorprikken van de internetzeepbel (2000), de aanslagen tegen het World Trade Center (september 2001), de oorlog in Irak, diverse financiële schandalen en de stijging van de olieprijs sinds 2004. De evolutie in Amerika en China ondersteunde de wereldeconomie. In de VS groeide het bruto binnenlands product (BBP) in 2004 en 2005 met respectievelijk 4,2 en 3,5 procent. In China ging het om respectievelijk 9,5 en 9,1 procent.

Wat de VS betreft, wordt nu uitgegaan van 3,2 procent economische groei in 2006. De Chinezen zouden in het nieuwe jaar een groei van 8,5 procent moeten optekenen. Beide grote economieën hebben uiteraard ook veel invloed op andere industrielanden, met name de Europese landen en Japan.

In 2004 noteerde de wereldeconomie een recordgroei. Na een groei van 4,2 procent dit jaar zou ze in 2006 aan een stijging van 4,1 procent komen. De ontwikkelingslanden, met name dan in Azië, zouden een opwaarts effect moeten uitoefenen op de wereldeconomie. Deze landen vertegenwoordigen nog niet de helft van het "internationale BBP", maar leverden wel 68 procent van alle groei in 2005. China alleen al droeg 28 procent bij. Azië blijft de sterkste groeier, vooral dankzij de prestaties van de Chinezen.

Amerika blijft een grote vraag naar Aziatische goederen en diensten vertonen. Die factor, een matige inflatie en een financieel voordelige positie hielpen Azië om het negatieve effect van de hoge olieprijzen te temperen. Net als in 2004 zou de groei in Azië in 2006 iets boven de 7 procent moeten uitkomen. Bij de industrielanden blijft Amerika de voornaamste groeipool. (…)

Voor Afrika blijven de economische perspectieven voor 2006 gunstig. In 2005 noteerde het Afrikaanse continent de hoogste groei in acht jaar! Het jaar 2004 bleek een moeilijk jaar door de humanitaire catastrofe in Darfoer (Soedan), de ineenstorting van de Zimbabwaanse economie en de conflicten in Ivoorkust en sommige delen van Congo. Desondanks groeide de Afrikaanse economie dit jaar nog altijd met meer dan 5 procent.

Volgens de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) is de groei in Afrika te danken aan de groei van de wereldeconomie, de hogere olie- en metaalprijzen en de aanzienlijke toename van de ontwikkelingsgelden voor Afrika. Het feit dat de prijzen onder controle blijven, toont aan dat het nieuwe Afrika vastberaden is.

Economische analisten denken dat Afrika ook in 2006 rond de 5 procent groei zal realiseren, tenminste wanneer aan bepaalde voorwaarden wordt voldaan. Een groei van de wereldeconomie is noodzakelijk om de Afrikaanse economie te ondersteunen. Maar juist over die internationale groei bestaat veel scepsis.

De regionale conflicten in Afrika moeten verder worden teruggedrongen. Alleen zo wordt de economische horizon voorspelbaarder, wat noodzakelijk is om investeringen aan te trekken. Verder is het belangrijk dat de meteorologische omstandigheden gunstig blijven. De industrielanden moeten hun subsidies aan landbouwers willen inkrimpen, wat waarschijnlijk niet voor 2007 zal gebeuren. Bovendien moeten ze hun markten meer openstellen voor producten uit Afrika.

De externe omstandigheden zijn dus niet al te gunstig. Hoe is het dan mogelijk op objectieve wijze veel te zeggen over de groeiperspectieven voor de DR Congo in 2006?

© Le Potentiel – Paul Luwansangu, 27.12.05 (vrije bewerking)