FAO: “Boeren middelen geven is beter dan voedselhulp sturen” (CongoForum)
NEW YORK – Om de toenemende voedselonzekerheid te bestrijden, moeten boeren in staat worden gesteld om hun eigen voedsel te verbouwen en moeten er in tijden van crisis sneller middelen worden vrijgemaakt. Dat zegt Rein Paulsen, directeur van het ‘Office of Emergencies and Resilience’ bij de Voedsel- en Landbouworganisatie van de VN (FAO).
258 miljoen mensen hadden in 2022 noodvoedselhulp nodig om te kunnen leven, tegenover 193 miljoen het jaar daarvoor. “Sinds 2016 is het aantal acuut voedselonzekere mensen in de wereld geleidelijk toegenomen”, zegt Paulsen. “Geweld – oorlog of lokale conflicten over de toegang tot water of hulpbronnen – is de belangrijkste reden. Daarnaast heb je de Covid-19 pandemie, economische crisissen… en de klimaatcrisis, die nu een van de belangrijkste factoren wordt”.
Al deze factoren kunnen elkaar versterken: dit is het geval in de Hoorn van Afrika (Somalië, Ethiopië, Kenia, nvdr), die al vijf opeenvolgende seizoenen te kampen heeft met conflicten, droogte en beperkte regenval.
“Wij maken ons zorgen over de situatie in Afghanistan, Jemen, Haïti en de Sahel. Er is ook de DR Congo, Soedan… de lijst is lang, en het aantal mensen met voedselonzekerheid is onaanvaardbaar.”
Volgens Paulsen moeten er meer geld op tafel komen. “We hebben voortdurend te weinig geld. Maar we moeten ook nadenken over hoe we dat geld op de juiste manier besteden”.
Bijna 70% van de mensen met acute voedselonzekerheid woont op het platteland. Zij zijn voor hun overleven afhankelijk van de landbouw, en een van de doeltreffendste manieren om hen te helpen is niet het verstrekken van voedselhulp: je moet hen wel de middelen geven om te produceren.
“Met kort-cyclische groenten kunnen gezinnen binnen enkele weken beginnen te oogsten. Het vaccineren of behandelen van een koe levert melk op, die essentieel is om ondervoeding te voorkomen. Het kost slechts zeven tot tien dollar, maar het is uiterst effectief.”
In Afghanistan kost een partij kunstmest en droogtebestendig tarwezaad de FAO 220 dollar, en daarmee kan je voorzien in de voedselbehoeften van een gezin van zeven personen gedurende een jaar. Als dat gezin meel zou kopen, zou dat vier keer zo veel kosten, en voedselhulp zou acht tot tien keer zo veel kosten.
Paulsen: “We moeten ons afvragen wat logisch is. Als je de geldstroom tijdens een voedselcrisis bekijkt, wordt het grootste deel gebruikt voor voedselhulp en slechts 4% voor landbouw.”
Het lukt niet altijd om op crisissen te anticiperen. “Toen we waarschuwden dat de Hoorn van Afrika zou lijden onder een gebrek aan regen en dat dit de meest kwetsbare gemeenschappen zou treffen, hebben we nagelaten om de middelen te mobiliseren om op de situatie te anticiperen. Wanneer we weten dat er een ramp staat te gebeuren, kunnen we water of noodvoer voor vee leveren. Maar je kunt dat niet doen zonder middelen, en de financiering moet soms wachten tot een hongersnood officieel is afgekondigd. Dat hebben we geleerd tijdens de crisis in Somalië in 2011: de meeste mensen waren al dood toen de hongersnood werd uitgeroepen”.
Het is nu wachten op de komst van het weerfenomeen “El Nino” tegen eind 2023. “We weten dat dit fenomeen veel regio’s in de wereld treft, met droogtes en overstromingen. We mogen niet wachten tot het te laat is.”
© CongoForum, 04.05.23 (rk)
Beeld – bron: Radio Okapi/Marc Maro Fimbo