03.12.17 Moorslede: Bart De Koning wordt raadgever van politieke partij in Kongo Central

“Ik was serieus van mijn melk toen ik de vraag voorgeschoteld kreeg maar na rijp beraad, heb ik de opdracht aanvaard”. De uitdaging is enorm maar de uitwerking van het project raakt mij tot in mijn diepste vezels.

Blijkbaar zien ze in mij een figuur die past in het profiel dat ze hadden opgesteld.

Eigenlijk bestaat mijn opdracht uit het smeden van een hecht team (task force) die de noden op het terrein moet inventariseren op sociaal en economisch vlak.

Tegelijk moeten we concrete voorstellen doen om in te spelen op die noden.

Nu al ben ik volop bezig met het leggen van contacten met (lokale) ondernemers. Immers, we hebben samen het doel vooropgesteld om van de Kongo Central het West-Vlaanderen van Congo te maken.

Ik ben verrast door de interesse van de ondernemingen. Het is de bedoeling dat de weg geplaveid wordt om hen in staat te stellen een afdeling op te richten van hun activiteit in Kongo Central. 

We hopen dat de vonk van “de goede voorbeelden” dan overslaat naar de andere provincies. 

Er is nood aan alles. Er zijn massa’s afgestudeerden met veel ambitie maar zonder werk. Bij ons zijn er tal van topbedrijven actief die maar al te graag hun vleugels willen uitslaan. Ik begrijp dat ze zelf de stap niet durven zetten door de vele negatieve verhalen die veelal terecht zijn.

Er zijn nogal wat spontane ideeën die bij mij opborrelen als het gaat over politieke bijsturingen in Congo.

Het is evenwel niet mijn bedoeling om ook politiek te “bedrijven”. Dit zal ik overlaten aan mijn collega’s. Het zou mij wellicht ook niet in dank afgenomen worden door de Congolese bevolking. Maar ja, het bloed kruipt soms waar het niet gaan kan.

Ik kan wel aangeven welke de gevoeligheden zijn die moeten gerespecteerd worden om te kunnen ondernemen.

Gezondheidszorg en onderwijs horen eveneens tot mijn bevoegdheidspakket.

We willen af van de (slechte) gewoonte dat de Congolees naar het buitenland moet reizen om zich te laten verzorgen.

Eén van mijn prioriteiten zal dan ook zijn om te voorzien in een goed lokaal “algemeen” ziekenhuis. Het valt nog te bezien of dit zal kunnen met een samenwerkingsovereenkomst van een bestaand ziekenhuis of dat we volledig vanaf 0 moeten beginnen.

Ik wil mijn steentje bijdragen om als katalysator te dienen en mooie synergiën mogelijk te maken.

Ik ben meer dan ooit overtuigd dat sociale welstand en welzijn alleen maar mogelijk zijn als ze gedragen zijn door een sterke economie.

We willen ook de bedrijven uitdagen om maatschappelijke verantwoordelijkheid op te nemen.

De succesvolle bedrijven van de toekomst hebben al begrepen dat hier niet aan te ontkomen valt. Een bedrijf en haar producten of dienstverlening staan niet alleen maar worden gedragen door de klanten die iets “groot” maken of omgekeerd ongenadig “afstraffen”.

 

Mijn opgebouwde politieke ervaring via de meerderheidspartij PRO in Moorslede zal mij zeker van pas komen. Recht door zee, met kennis van zaken, met aandacht voor het algemeen belang, een lange termijnvisie vooropstellend en het belang van inspraak zijn recepten die ik zeker zal toepassen. Ook het belang van samenwerken en verbinden zijn zaken die ik ingang wil doen vinden bij de Congolezen.

Eigenlijk is het een beetje werken zoals ik nu gewoon ben met PRO maar dan op een veel grotere schaal. Congo is 77 groter dan België en zelfs de Kongo Central is nog 3 keer groter.

Voor de gemeente Moorslede wil ik de politieke koppeling realiseren. Een stedenband behoort tot de mogelijkheden maar de kennisoverdracht en het promoten van de troeven van onze (Moorsleedse) bedrijven vormen de belangrijkste uitdaging.

Dus, nee, ik verlaat zeker niet de Moorsleedse politiek, wel in tegendeel. Het zal nog intenser worden.

De toestand in Congo is op dit ogenblik weinig rooskleurig te noemen. Eind 2016 moest de huidige president “Kabila” al van het toneel verdwenen zijn maar de toen voorziene verkiezingen zijn er niet gekomen. Het fameuze “Silvesterakkoord” tussen de verenigde oppositie partijen en de presidentiële meerderheid startte vol goede bedoelingen maar na het overlijden van eeuwige opposant, Etienne Tshisekedi  werd de oppositie weer uit elkaar gespeeld. Toen de nationale kiescommissie verklaarde dat de verkiezingen pas in 2019 zullen kunnen plaatsvinden, was het voor iedereen duidelijk dat een transitie zonder de huidig zittend president en zijn politieke meerderheid zal moeten georganiseerd worden.

De verschillende oppositiepartijen, waaronder ook “Bundu Dia Mayala”, zitten mee aan tafel om de politieke toekomst van Congo voor te bereiden.

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 

Professor Ernest Wamba Dia Wamba* is een begrip in Afrikaanse middens. Rond 1996 werkte hij nauw samen met de Tanzaniaanse president Julius Nyerere om een einde te brengen aan de burgeroorlog in Burundi.

ERNEST WAMBA DIA WAMBA groeide op in een Zweedse missieschool in de tijd van de prediking van Simon Kimbangu en de Congocrisis.

Van het African-American Institute kreeg hij een studiebeurs waarmee hij in de Verenigde Staten studeerde aan de universiteit van Western Michigan in Kalamazoo. Hij schreef zijn proefschrift over de filosofen Maurice Merleau-Ponty en Jean-Paul Sartre. Daarna studeerde hij aan Claremont en gaf hij vervolgens les aan de Brandeis-universiteit en daarna aan de Harvard-universiteit.

In de VS trouwde hij met een Afro-Amerikaanse vrouw die betrokken was bij de vrijheidsbeweging. Aan het begin van de dekolonisatieperiode in Afrika sloot Wamba dia Wamba zich zelf ook aan bij verschillende pan-Afrikaanse bevrijdingsbewegingen in de VS.

Vanaf 1980 werkte hij als hoogleraar geschiedenis aan de universiteit van Dar es Salaam in Tanzania. Een jaar later bezocht hij het dorp van zijn ouders in Congo met een door hem geschreven paper dat de regering van Mobutu Sese Seko beoordeelde als staatsondermijnend en hem een gevangenisstraf opleverde van een jaar.

Hij bleef een belangrijke rol van betekenis spelen in zowel wetenschappelijke als politieke kringen in Afrika. Zo was hij onder meer van 1992 tot ca. 1996 voorzitter van de Raad voor de Ontwikkeling van Sociaal Wetenschappelijk Onderzoek in Afrika (CODESRIA). In 1997 schreef hij samen met Jacques Depelchin de African Declaration Against Genocide. Hetzelfde jaar werd hij onderscheiden met een Prins Claus Prijs voor zijn wetenschappelijke bijdrage aan de Afrikaanse filosofie en het aanwakkeren van filosofisch debat over sociale en politieke thema's in Afrika.

Rond deze tijd werkte hij nauw samen met de Tanzaniaanse president Julius Nyerere om een einde te brengen aan de burgeroorlog van Burundi. Vervolgens werd hij aan het begin van de tweede Congolese Burgeroorlog gekozen tot hoofd van Rassemblement Congolais pour la Démocratie in Goma die werd gesteund door de regeringen van Oeganda en Rwanda. Hij kreeg te maken met meerdere aanslagen op zijn leven totdat de RCD uiteen viel in twee groeperingen tussen november 1998 tot 16 mei 1999 en hij aan de kant werd gezet door Émile Ilunga.

Hij vluchtte met zijn factie naar Kisangani dat onder controle stond van Oeganda, waar hij opnieuw te maken kreeg met een interne machtsstrijd, ditmaal geleid door Mbusa Nyamwisi, waarna zijn beweging zich opnieuw opsplitste. Nadat zijn groepering zich daarna nogmaals opdeelde, trok Oeganda de steun aan hem in.

Nadat de Inter-Congolese dialoog de oorlog beëindigde, werd Wamba dia Wamba lid van de nieuwe regering. Hij brengt de discussie op gang over de vestiging van een functionerende democratie in zijn land en schrijft over politieke filosofie. Hij introduceerde innovatief werk over de Parijse filosoof Alain Badiou, dat van invloed werd op Afrikaanse wetenschappers als Jacques Depelchin en Michael Neocosmos.

JOSEPH SITA NSONI ZENO werd geboren in de streek van Luozi, in Kongo Central (Democratische Republiek  Congo).

Hij behoort tot de selecte groep van stichtende leden die tijdens het bewind van Maréchal Mobutu Sese Seko, de politieke partij UDPS (Union pour la Démocratie et le Progrès Social) hebben opgericht als antwoord tegen de onderdrukking van de toenmalige dictator.

Mobutu kon deze demarche maar matig smaken en Sita verdween achter de tralies.

Het gezin vluchtte en vroeg politiek asiel aan in België. Joseph Sita werd in die periode de voorzitter van de UDPS in de Benelux.

In de late jaren negentig richtte Joseph Sita zijn “Fondation Sita” (FSD, Fondation Sita-Nsoni-Zeno , Av. Ndjoli, nr. 15, Q/Malonda, C/Kimbanseke, B.P. 1206 Kinshasa) op, een NGO die zich focuste op rurale ontwikkeling en het ondersteunen van sociaal achtergestelde personen (straatkinderen, alleenstaande moeders, enz.…)

In de beginjaren van de jonge president Kabila , die Joseph Sita van jongs af persoonlijk kende, rees er een sprankeltje hoop. De jonge Kabila kreeg internationaal krediet en nieuwe projecten werden gelanceerd.

Vanaf de 2de verkiezing, die gekenmerkt werd door grootschalige fraude, kwam Kabila opnieuw aan de macht, in het nadeel van zijn uitdager Etienne Tshisekedi Kabila die eigenlijk president had moeten worden.

Vanaf dan werden de autoritaire trekken van Kabila meer en meer duidelijk.

Alles werd in het werk  gesteld om de oppositie te verdelen en monddood te maken. Journalisten werden bedreigd. Mensenrechten activisten werden gedood.

In 2017 wordt een jeugdvriend van Joseph Sita, de genaamde Bruno Tshibala, premier in de herschikte regering van Kabila. De man krijgt als premier echter geen handtekeningbevoegdheid, een teken dat Kabila het niet erg meent met zijn herschikkingen. Er knakt iets bij Joseph.

In mei van 2017 weet Joseph Sita, met een magistrale zet, te voorkomen dat de oprichter van de partij “Bundu Dia Mayala” wordt geëxecuteerd door de Congolese autoriteiten. Met zijn eindeloze marsen “tegen onderdrukking van de bevolking” was hij al langer een doorn in het oog van het Kabila regime.

Als beloning voor zijn tussenkomst wordt hij naast Professor Ernest Wamba Dia Wamba die nationaal voorzitter is, politiek verantwoordelijke van de partij “Bundu Dia Mayala”.

Samen bereiden ze nu met de andere oppositiepartijen het post Kabila tijdperk voor. 

Gezien de recente ontwikkelingen in Zimbabwe waar president Mugabe, een beschermeling van Kabila, aan de kant geschoven werd, zou dit wel eens sneller het geval kunnen zijn dan verwacht.

Bron: persmededeling Bart De Koning, december 2017